De collage op de homepage is een citaat uit 1989 in het voormalige magazine “Onze Wereld” van Oxfam Novib. Het betreft een artikel over het Yanomani volk. Deze indianen leven in het noorden van Brazilië in volledige harmonie met de oorpronkelijke natuur.
De Yanomani zijn helaas een bekend voorbeeld van een inheems volk, waarvan het leefmilieu door de hebzucht van de westerse leefstijl zeer ernstig bedreigd wordt. Vooral onder Bolsonaro vond er een een grote vernietiging en vergiftiging plaats in het Yanomani-gebied door illegale goudzoekers. De dictator moedigde zelfs deze vorm van mijnbouw aan. 
Maar juist natuurvolken zouden een voorbeeld moeten zijn voor onze beschaving: de westerse mens immers is de enige in zijn soort, die in een steeds rapper tempo zijn eigen habitat aan het vernietigen is door de al maar groter wordende hebzucht en vervreemding van zijn leefomgeving.

In mijn beeldende werk, dat bestaat uit schilderijen, tekeningen en grafiek, is deze problematiek mijn belangrijkste invalshoek.
Het werk ontstaat vanuit mijn onderbewustzijn. Vanuit deze diepe laag voorbij het verstand zoek ik op een open, onbevooroordeelde manier naar nieuwe uitdrukkingswijzen. Dit proces van zoeken is waarneembaar door de transparante manier van werken en door de directe kwaststreek.

In 1996 is mijn huidige oeuvre ontstaan. Mijn onderwerp is een abstracte vorm van natuurbeleving. Ik wil een lans breken voor onze verbondenheid met de natuur om ons heen.
Ik werk in 4 thema’s, die aanvullend op elkaar zijn en altijd verhalen deze thema’s over de kracht en energie van de plantaardige (en soms dierlijke) organismen.

Maar vanaf 2005 wordt de lading dwingender.

Meer en meer gaat  mijn werk over de natuurcatastrofes, die nu gaande zijn en zich ook versnellen. Zoals de grote droogte, die Afrika al een aantal jaren teistert, het smelten van het ijs op de polen, de winter die verdwenen is in West-Europa, de aftakeling van de natuur door stikstof, de enorme bosbranden in Zuid-Europa en ga zo maar door.

Het bepaalt mijn werkhouding en een botsend en wringend oeuvre is het resultaat. 
Nog steeds beeld ik dit uit in imaginaire vrucht- en zaadvormen, blad- en bloemvormen en zwam- en schimmelstructuren, maar ik zoek daarin ook naar manieren om onze afhankelijkheid van de natuur te tonen. 
Het resultaat is extravert, abstract werk met figuratief aandoende elementen in zowel heldere kleuren als zwart-wit. 
Ogenschijnlijk kan het chaos lijken of soms rauw, maar uiteindelijk wil ik getuigen van mijn grote liefde en eerbied voor de intelligentie van dit leven.

Misschien is dan toch ook de poëtische laag waarneembaar.